1Ny vahoaka mandeha ao anatin’ny haizina
dia hahita hazavana lehibe;
ary ny olona mipetraka ao amin’ny tany
izay tandindomin’ny fahafatesana
dia hiposahan’ny hazavana.
2Nohamaroinao ny fifaliany
ary nampitomboinao ny firavoravoany.
Miravoravo eo anatrehanao izy
tahaka ny iravoravoana amin’ny fararano
sy anaovana antsoantsom-pifaliana
rehefa injay mizara babo ny olona.
3Fa ny ziogam-pamoretana nanindry ny vahoakanao
ny tsora-kazo nikapohana ny lamosiny,
ny kibay namelezan’ny mpampiasa azy
dia samy hopotehinao avokoa
toy ny tamin’ny andro nampandosiranao ny Midianita.
4Fa ny kiraro rehetra entim-pahavalo
ka mikatrokatroka mampihozongozon-tany
ary ny fitafiana rehetra voahorona mihosin-dra
dia samy hodorana avokoa ho levon’ny afo.
5Satria misy zaza teraka ho antsika,
zazalahy no omena antsika;
eny an-tsorony ny mari-piandrianany,
ary ny anaram-boninahiny dia hatao hoe:
Mpitondra mahay, Andriamanitra mahery,
Ray mandrakizay, Andriana mitondra ny fiadanana.
6Hanao izay hanitarana ny fahefàny izy
ary hampisy fiadanana tsy misy fetra.
Ny sezafiandrianan’i Davida no hipetrahany
ary ny fanjakany no hofeheziny
ka haoriny sy hohamafisiny
amin’ny rariny sy ny hitsiny,
hatramin’izao ka ho mandrakizay.
Izany no hotanterahin’ny TOMPOn’izao rehetra izao,
vokatry ny firedaredam-pitiavany.
