1Fa ny mpisorombe rehetra dia alaina amin'ny olona, ka tendrena ho solotenan'ny olona eo amin'ny fifandraisana amin'Andriamanitra. Natao hanolotra fanatitra izy ary koa natao hanolotra sorona ho fanalana ny fahotana. 2Mahay mitondra mora ireo tsy mahalala sy maniasia izy, satria na ny tenany aza dia mba hodidinin'ny fahalemena koa. 3Noho izany fahalemen'ny tenany izany, dia tsy maintsy manolotra sorona fanalana ny fahotana izy ho an'ny tenany koa, toy ny ataony ho an'ny vahoaka. 4Ary tsy misy maka izany voninahitra maha mpisorombe izany ho an'ny tenany, afa-tsy izay voaantson'Andriamanitra tahaka an'i Aharôna*. 5Dia toy izany koa i Kristy*: tsy Izy no nanome voninahitra ny tenany ho tonga Mpisorombe, fa ilay Andriamanitra nilaza taminy hoe:
«Zanako* Ianao,
Ray niteraka Anao Aho manomboka anio!»
6Izany koa dia araka ny teny hafa nataon'Andriamanitra hoe:
«Ianao no Mpisorona mandrakizay,
araka ny fomban'i Melkitsedeka!»
7I Jesoa, fahavelony teto an-tany, dia nanolotra fivavahana sy fitalahoana nombàm-pitarainana mafy sy ranomaso be tamin'Andriamanitra, Izay afa-mamonjy Azy tsy hiharan'ny fahafatesana; ary dia nohenoin'Andriamanitra izy, ka afaka tamin'ny tahotra ny ho faty. 8Na dia Zanak'Andriamanitra aza Izy, dia nianatra nanoa tamin'ny fijaliana niaretany. 9Nony efa tonga amin'izay fanaperana Izy, dia zary loharanom-pamonjena mandrakizay ho an'izay rehetra manoa Azy, 10ary dia nambaran'Andriamanitra ho Mpisorombe araka ny fomban'i Melkitsedeka.
