37Sitraky ny Farao* sy ny mpanompony ny soso-kevitr'i Jôsefa, 38ka hoy ny Farao tamin'ireo mpanompony:
–Aiza indray isika no hahita lehilahy manana ny Fanahin'Andriamanitra tahaka ity?
39Dia hoy izy tamin'i Jôsefa:
–Satria nampahafantarin'Andriamanitra anao izany rehetra izany, dia tsy misy olon-kendry sy manan-tsaina toa anao. 40Koa ianao no hitantana ny fanjakako, ary ny vahoakako rehetra dia hankato ny baikonao, ka ny maha mpanjaka ahy ihany no maha ambony ahy noho ianao. 41Jereo fa efa nomeko anao ny fahefana amin'i Ejipta manontolo.
42Dia nesorin'ny Farao teny an-tanany ny peratra maha mpanjaka, ka napetrany teny an-tanan'i Jôsefa, sady nampitafiny akanjo rongony fotsy madinika izy; ary napetrany teny am-bozony ny rojo volamena. 43Nampitaingeniny teo amin'ny kalesiny faharoa izy; ary ireo mpihazakazaka nialoha azy dia niantsoantso hoe: «Mandohaleha!» Toy izany no nanomezan'ny Farao an'i Jôsefa ny fahefana tamin'i Ejipta manontolo.
44Ary hoy koa ny Farao tamin'i Jôsefa:
–Izaho ihany no Farao, kanefa tsy misy olona mahazo mihetsika eran'ny tany Ejipta manontolo, raha tsy mahazo lalana avy aminao.
45Avy eo dia nomen'ny Farao anarana hoe Tsafenata-Pahenea i Jôsefa, sady nomeny azy ho vady i Asenata zanakavavin'i Pôtifara, mpisorona tao Ona'>. Dia niainga hisafo ny tany Ejipta manontolo i Jôsefa.
