22«Adala tokoa ny vahoakako
fa tsy mahalala Ahy», hoy ny Tompo.
Ankizy tsy misaina ireo,
tsy mahatakatra na inona na inona,
tsy kinga afa-tsy amin’ny fanaovan-dratsy
fa raha izay hanao ny tsara tsy hainy.
23Nojereko ny tany,
ka indro foana sady tsy nisy endrika,
ary ny lanitra tsy nisy fahazavana.
24Nojereko ny tendrombohitra
ka tsy nahajoro intsony;
ary ny havoana rehetra nihozongozona.
25Nojereko ka tsy nisy olona intsony
fa lasa mbamin’ny voronkely rehetra aza.
26Nojereko ity tany izay saha nahavokatra
ka tonga taniefitra sisa,
fa rava avokoa ny tanànany.
Noho ny nataon’ny TOMPO izany,
noho ny fahatezerany mirehitra.
27Izao no lazain’ny TOMPO:
«Ho lao ny tany manontolo
nefa tsy hofoanako avokoa.
28Noho izany, dia misaona ny tany
ary mihamaizina ny lanitra any ambony.
Satria Izaho no efa niteny;
ka tsy hanova ny fanapahan-kevitro Aho
na hihemotra amin’izany.»
